Psy narażone są na ataki rozmaitych pasożytów. Jeden z najpoważniejszych to tasiemiec. Skąd się bierze tasiemiec u psa? Jak rozpoznać, że Twój pies zaraził się tasiemcem? Jak uchronić przed nim pupila? Wyjaśniamy!
Po czym poznać, że pies ma tasiemca? Objawy zarażenia się tasiemcem przez psa
Tasiemczyca to choroba pasożytnicza wywoływana przez robaki płaskie, które zasiedlają jelita psów. Wśród objawów wymienia się liczne problemy trawienne. Zwykle pojawiają się w ciągu trzech tygodni od zakażenia. To tzw. okres utajony inwazji, w którym pasożyt osiąga dojrzałą postać. Niestety występujące objawy łatwo pomylić z innymi schorzeniami. Nierzadko zdarza się też, że pies przez długi czas nie wykazuje żadnych wyraźnych objawów zakażenia. Właśnie dlatego tak ważna jest czujność i dokładna obserwacja zachowania naszego pupila. Oto objawy obecności tasiemca:
Problemy trawienne
Tasiemiec wywołuje liczne problemy trawienne. Wśród nich wymienia się biegunkę, która występuje czasem na zmianę z normalnymi stolcami. Robak podrażnia też żołądek, tym samym prowadząc do wymiotów. Ponadto zarażony pies ma większy apetyt niż zazwyczaj, chociaż traci na wadze. Niestety w niektórych przypadkach zwierzę zupełnie traci apetyt.
Obniżona masa ciała mimo apetytu
Chore psy mimo apetytu tracą na wadze, ponieważ tasiemiec pochłania część składników odżywczych z pokarmu. Długotrwała, intensywna inwazja, może wywołać anemię, będącą wynikiem ograniczonego wchłaniania składników odżywczych. Pies może stać się ospały, osłabiony oraz wykazywać objawy niedożywienia. Co więcej, zarażenie tasiemcem przyczynia się do gromadzenia się gazów, czego skutkiem jest wzdęty brzuch.
Ślady widoczne w kale
W kale psa możesz dostrzec człony tasiemca przypominające małe, białe, płaskie ziarna ryżu. Czasami człony te mogą przylegać do sierści w okolicy odbytu psa.
Świąd okolic odbytu
Bardzo dokuczliwy objaw to intensywny świąd okolic odbytu. Z jego powodu zwierzę może tarzać się lub „szorować” tylną częścią ciała po podłodze (tzw. „saneczkowanie”).
Problemy neurologiczne
W bardzo rzadkich przypadkach tasiemce wywołują poważne objawy neurologiczne, takie jak drgawki, choć jest to powszechniejsze u innych gatunków zwierząt niż u psów.
Warto zauważyć, że obecność tasiemca można potwierdzić, kiedy w kale lub w okolicach odbytu pojawią się człony tasiemca, często wyglądające jak małe, białe ziarenka ryżu. Czasem są to człony pasożyta jeszcze poruszające się (tzw. pełzające człony tasiemca), co łatwo zaobserwować na posłaniu czy w bezpośrednim otoczeniu psa.
Jak dochodzi do przedostania się tasiemca do organizmu psa?
Musisz wiedzieć, że psy są narażone na atak różnych gatunków tasiemca! Najpopularniejszy gatunek tasiemca atakujący psy — Dipylidium caninum — przenoszony jest głównie przez pchły, które są jego żywicielem pośrednim. W organizmie pchły rozwijają się larwy tasiemca, a do zakażenia dochodzi, gdy pies przypadkowo połknie pchłę podczas pielęgnacji sierści czy drapania. W ten sposób pasożyt dostaje się do jelit psa. Jednak nie jest to jedyna droga prowadząca do zarobaczenia, pies bowiem może zarazić się nawet w łonie matki czy pijąc jej mleko. Musisz uważać również podczas spacerów, gdzie pies może połknąć jaja tasiemca podczas zetknięcia się z odchodami innego zwierzęcia, gonienia dzikich zwierząt lub po zjedzeniu surowego mięsa.
Gdy pies ma tasiemca, staje się jego żywicielem ostatecznym, to oznacza, że w jego jelitach pasożyt osiąga formę dojrzałą i szybko się rozmnaża. Psie tasiemce mogą osiągnąć nawet 60 cm długości! Warto też wspomnieć, że tasiemiec jest hermafrodytą, dlatego w sprzyjających warunkach bardzo szybko się rozmnaża i rozprzestrzenia.
Psi tasiemiec może mieć nawet kilkadziesiąt centymetrów długości i bywa trudny do zauważenia na pierwszy rzut oka. Powoduje szereg dolegliwości, przy czym zdarza się, że przez pewien czas przebiegają one bezobjawowo. Dlatego tak ważna jest kontrola obecności pasożytów oraz właściwa profilaktyka przeciwpchelna.
Co robić kiedy pies ma tasiemca? Jak zapobiec tasiemcom?
Tasiemiec niewątpliwie wywołuje nieprzyjemne dla zwierzęcia oraz niepokojące dla właściciela objawy. Na szczęście dość łatwo się go pozbyć, o czym wspomnimy za chwilę. Podstawą jest profilaktyka. Istnieje kilka sposobów pozwalających zapobiegać inwazji pasożyta. Za podstawę uznaje się regularne stosowanie preparatów przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym. Poza tym bardzo ważna jest czujność podczas każdego wyjścia na zewnątrz. Nie pozwalaj psu na polowanie podczas spacerów – w ten sposób ograniczysz możliwość zarażenia się od gryzoni, królików oraz martwych zwierząt hodowlanych!
Jak pozbyć się tasiemca? Leczenie tasiemczycy
Leczenie tasiemczycy polega zazwyczaj na podaniu leków doustnych, które eliminują pasożyta z organizmu czworonoga. Do najczęściej stosowanych zaliczają się preparaty mające substancję prazykwantel, która zwalcza większość tasiemców. Lekiem zawierającym w składzie prazykwantel jest Inpar, który skutecznie zabija robaki najczęściej atakujące psie brzuchy.
Substancja ta powoduje uszkodzenie pasożyta w jelicie cienkim psa, a potem usuwa go wraz z kałem. W niektórych przypadkach może być konieczne powtórzenie dawki. Ma to na celu uniknięcie ryzyka, że w organizmie psa wciąż pozostaną żywe lub zdolne do ponownego rozwoju formy rozwojowe tasiemca.
Pamiętaj, że po zakończeniu terapii warto ponownie przeprowadzić badania kału na obecność członów tasiemca. Całkowite oczyszczenie organizmu z pasożyta daje pewność, że pies zarażony tasiemcem odzyska pełnię zdrowia.
Jeśli masz psa z podejrzeniem tasiemca, skonsultuj się z weterynarzem, aby dobrać odpowiednią terapię.
Odrobaczanie psa i profilaktyka — jak zapobiegać zarażeniu tasiemcem?
Najlepszym sposobem na uniknięcie kłopotów jest profilaktyczne odrobaczanie psa skutecznymi preparatami, takimi jak Inpar. Zaleca się je zazwyczaj co trzy miesiące, ale częstotliwość trzeba dopasować do stylu życia i ewentualnej podatności czworonoga na pasożyty wewnętrzne psów. Dodatkowo, należy pamiętać, że pies może zarazić się tasiemcem poprzez połknięcie pchły. Warto więc zastosować ochronę przeciwpchelną, na przykład w postaci kropli spot-on Fiprex DUO, które zwalczają również niedojrzałe formy pcheł.
Jak zapobiegać zarażeniu tasiemcem i innymi pasożytami?
- Stosuj się do zaleceń dotyczących częstotliwości odrobaczania psa
- Kontroluj otoczenie psa i dbaj o higienę jego otoczenia, a szczególnie legowiska (należy je prać regularnie)
- Dbaj o porządek w domu
- Sprzątaj odchody własnego pupila oraz nie pozwalaj mu na kontakt z odchodami innych zwierząt
- Ograniczaj psu możliwość polowania na małe gryzonie czy padlinę
- Regularnie odwiedzaj weterynarza w celu wykonania badania kału
- Stosuj również przez cały rok preparaty eliminujące pchły
Dzięki tym działaniom ograniczysz ryzyko, że Twój pies zarazi się tasiemcem.
Cykl rozwojowy tasiemca i możliwe komplikacje
Tasiemiec, aby się rozwinąć, potrzebuje żywiciela pośredniego i ostatecznego, w tym przypadku psa. Tasiemiec ma trzy stadia rozwojowe: jaja, larwy i osobnik dorosły. Cykl rozwojowy różni się w zależności od gatunku tasiemca. W przypadku tasiemca psiego jego jaja są zjadane przez pchłę, gdzie rozwijają się do stadium larwalnego i w tej formie czekają na żywiciela ostatecznego. Kiedy pies zje taką zarażoną pchłę, larwy trafiają do jego jelit i tam dorastają. Dorosły tasiemiec składa jaja w małych woreczkach, zwanych członami. Te człony są wydalane z kałem psa i cykl się powtarza.
W przypadku tasiemców, które bytują w mięśniach żywicieli pośrednich, wygląda to trochę inaczej. Jaja są zjadane przez żywiciela pośredniego – na przykład świnię lub krowę i tam rozwijają się w mięśniach, aż osiągną stadium larwalne. W takiej formie oczekują na żywiciela ostatecznego. Pies zarazić się może poprzez spożycie surowego mięsa takiego zwierzęcia i dopiero wtedy tasiemiec trafia do jego jelit i rozwija się dalej.
W pojedynczych przypadkach zakażenie powoduje komplikacje neurologiczne czy silne reakcje alergiczne — dotyczy to głównie zwierząt z obniżoną odpornością albo silnie niedożywionych. W skrajnych przypadkach, gdy nie przeprowadza się regularnego odrobaczania psa, masowa inwazja tasiemca może prowadzić do anemii i poważnych niedoborów żywieniowych.
Czy człowiek może zarazić się tasiemcem od zwierzęcia?
Co ważne, tasiemiec może przenieść się na człowieka! Do zakażenia może dojść podczas przyrządzania jedzenia oraz samego spożywania pokarmów brudnymi dłońmi. Najczęściej chorują dzieci, które nie przestrzegają podstawowych zasad higieny i np. nie myją rąk po kontakcie z psem. Zakażenie przebiega najczęściej bezobjawowo, choć czasami mogą wystąpić oznaki, takie jak świąd odbytu. Leczenie wymaga przyjmowania leków na receptę zleconych przez lekarza POZ! Wśród ludzi najczęściej chorują dzieci i oczywiście posiadacze zwierząt domowych.
Podsumowanie
Tasiemiec to groźny pasożyt, który przenosi się poprzez pchły, surowe mięso czy odchody. Zarażenie u psów daje niekiedy objawy trudne do odróżnienia od innych chorób, dlatego kluczowa jest uważna obserwacja pupila, zwłaszcza jeśli występują zaburzenia trawienia, świąd okolicy odbytu czy spadek masy ciała przy zachowanym apetycie. Objawy zakażenia tasiemcem mogą także obejmować znalezienie członów tasiemca w kale bądź na sierści psa.
Na szczęście leczenie tasiemca nie jest skomplikowane — wystarczy podanie preparatu zawierającego prazykwantel i ewentualne powtórzenie kuracji. Po zakończonym leczeniu warto wykonać badania kału, aby wykluczyć dalsze zakażenia tasiemcem. Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym, a także regularne stosowanie środków przeciwpchelnych, odgrywają kluczową rolę, jeśli chcesz zapobiegać zarażeniu tasiemcem. Łatwiej jest zapobiegać inwazji pasożyta niż leczyć jej skutki.
Pamiętaj o właściwej higienie w otoczeniu swojego pupila i wprowadź do swojego kalendarza hasło „Odrobaczanie psa” wraz z regularnymi przypomnieniami, np. co 3 miesiące. W ten sposób zmniejszysz prawdopodobieństwo, że w Twoim domu pojawi się pies zarażony tasiemcem, a także ograniczysz ryzyko przeniesienia się pasożyta na człowieka. Dzięki temu Twój przyjaciel pozostanie w pełni zdrowy i wolny od groźnych pasożytów.
Przeczytaj także:
Czy wiesz, jakie choroby przenoszą pchły
