Koty mogą zmagać się z rozmaitymi pasożytami, niezależnie od tego, czy żyją stale w domu, czy też z niego wychodzą. Nie wspominając o kotach bezdomnych czy wolno żyjących! Do przykrych dolegliwości należy świerzb u kota, czyli pasożyt wywołujący przykre swędzenie. Jak dochodzi do zakażenia i jakie daje ono objawy? A przede wszystkim jak pozbyć się świerzbu u pupila? Odpowiadamy!
Świerzb u kota – mały, ale duży problem!
Świerzb to przykra dolegliwość wywoływana przez roztocza bytujące na skórze kota – choć czasami dotyka także ludzi. Można wyróżnić dwa rodzaje świerzbowców, z którymi zmagają się koty:
- Świerzbowiec uszny (Otodectes cynotis) – wywołuje odmianę uszną świerzbu. Pojawia się najczęściej u młodych kotów.
- Świerzbowiec drążący (Notoedres cati): wywołuje świerzb skórny (notoedres), występujący głównie na głowie i szyi. Jest to bardzo zaraźliwa postać, mogąca przenosić się na inne zwierzęta domowe.
Jak kot może zarazić się świerzbem?
Do zarażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt z chorym osobnikiem – niestety świerzb u kota jest wysoce zaraźliwy! Wystarczy zaledwie krótki kontakt z chorym zwierzęciem, aby doszło do zarażenia. Koty wychodzące są bardziej narażone na zainfekowanie. Mogą zarazić się świerzbem od dzikich zwierząt, takich jak lisy czy jeże, będących częstymi nosicielami pasożyta.
Co ważne, świerzbowce są w stanie przeżyć przez krótki czas poza ciałem gospodarza. Właśnie dlatego istnieje ryzyko zarażenia świerzbem przez legowiska, zabawki, szczotki, miski czy inne przedmioty, których używało zainfekowane zwierzę. Jak łatwo się domyślić, najbardziej narażone na zarażenie się pasożytami są zwierzęta przebywające w większych skupiskach w schroniskach, hodowlach czy hotelach dla zwierząt. Jedno chore zwierzę błyskawicznie zarazi pozostałe!
Musisz też wiedzieć, że choć rzadko dochodzi do zarażenia się człowieka od zwierzęcia, istnieje taka możliwość. Najczęściej dzieje się tak, kiedy czworonóg zmaga się z silną infestacją. Ponadto człowiek, który niedługo wcześniej miał bliski kontakt z zarażonym zwierzęciem może zarazić zdrowego kota.
Gdzie możesz dostrzec objawy?
Skutki zarażenia się świerzbowcem usznym są bardzo charakterystyczne. W kanałach słuchowych powstaje wówczas woskowa, brązowa wydzielina oraz ślady przypominające fusy z kawy. Zdarza się, że niektóre koty potrząsają wówczas głową albo pocierają uszami o różne przedmioty czy podłogę, aby złagodzić dokuczający im świąd.
Świerzbowiec drążący żyje w różnych miejscach na skórze kota, m.in. na szyi, łapach, brzuchu czy w okolicach odbytu. Wydrążony przez pasożyta tunel w skórze i złożone w nim jaja mogą powodować nie tylko intensywne swędzenie, ale też łuszczenie się naskórka, wypadanie sierści, owrzodzenia, zaczerwienienia czy powstawanie strupów. Ten rodzaj świerzbu jest rzadszy, ale bardziej uciążliwy dla kota i wymaga natychmiastowego, skutecznego leczenia.
Leczenie świerzbu – jakie kroki należy podjąć?
Na szczęście istnieją skuteczne metody leczenia świerzbu. W tym celu musisz skorzystać z pomocy specjalisty, czyli lekarza weterynarii. Zleci on badania, które potwierdzą problem, a następnie przepisze lek, który zwalczy pasożyty. Czasami konieczne bywa włączenie dodatkowych środków przeciwpasożytniczych, jak spraye, szampony lub płyny, które wspomagają łagodzenie przykrego świądu oraz zaczerwienienia.
Leczenie musi być dostosowane do miejsca występowania świerzbu. Szczególnie często koncentruje się ono na uszach, dlatego krople do uszu są tu kluczowym środkiem. Zdarza się, że świerzb uszny może wymagać regularnego czyszczenie uszu w celu usunięcia nagromadzonej wydzieliny. Poprawia to także wchłanianie leków i zmniejsza dyskomfort zwierzęcia. W poważniejszych przypadkach, kiedy doszło do wtórnych infekcji bakteryjnych, konieczne staje się włączenie do terapii antybiotyku oraz leczenia objawowego w postaci dodatkowych środków łagodzących podrażnienia.
Do najczęściej stosowanych w leczeniu świerzbu środków należą:
- Iwermektyna – podawana doustnie lub w formie zastrzyku.
- Selamektyna – aplikowana miejscowo (najczęściej na kark), działa przeciwko roztoczom wywołującym świerzb u kota oraz innym pasożytom, takim jak pchły.
- Moksydektyna z imidakloprydem – w formie kropli spot-on, zwalcza świerzbowce oraz inne pasożyty.
Źle dobrany lek lub dawka mogą być toksyczne dla kota! Nigdy nie stosuj ich na własną rękę.
Powikłania w przypadku nieleczonego świerzbu
Nieleczony świerzb uszu jest niezwykle niebezpieczny – grozi poważnym ryzykiem powikłań. Świerzbowce uszne powodują silne podrażnienie i wydzielanie woskowiny, co może prowadzić do wtórnych infekcji ucha, zarówno w zewnętrznej, jak i środkowej części kanału słuchowego. Z kolei nieleczone infekcje grożą uszkodzeniem błony bębenkowej, a nawet utratą słuchu!
Kolejne niebezpieczeństwo to reakcje alergiczne wywołane przez świerzbowce, występujące u niektórych kotów. Prowadzą one do zaognienia skóry, swędzenia i dużego dyskomfortu. Poza tym świerzb może rozprzestrzeniać się na inne zwierzęta w domu, a nawet na ludzi.
Musimy też zaznaczyć, że świerzbowce wywołują ogromne swędzenie i ból. To z kolei wywołuje u kotów ogólny stres, a następnie zmniejszenie apetytu, drażliwość i zmiany w zachowaniu. Nie zwlekaj więc szybka wizyta u weterynarza, jeśli zauważysz coś niepokojącego w zachowaniu kota lub wyglądzie jego uszu!
