Regularne odrobaczanie psa zabezpiecza zwierzę przed pasożytami wewnętrznymi i chorobami, które przenoszą oraz chroni opiekunów przed chorobami odzwierzęcymi.
Co ile odrobaczać psa?
Systematyczne odrobaczanie psa powinno być takim samym elementem profilaktyki, jak zabezpieczanie pupila przed pasożytami zewnętrznymi. Każdy pies, który spaceruje po dworze jest potencjalnie narażony na infestację. Zarobaczenie szczenięcia może zaburzyć jego prawidłowy rozwój. U psów dorosłych intensywna robaczyca może doprowadzić do wyniszczenia organizmu, a u psów seniorów, o osłabionym układzie odpornościowym, może zagrażać życiu.
Pamiętaj, by optymalny plan odrobaczania ustalić z lekarzem weterynarii.
Dlaczego należy odrobaczać psa?
Już na etapie życia płodowego szczenięta mogą zarazić się glistą psią. Dochodzi do tego drogą płodową – od zarażonej matki, w ciele której, pod wpływem hormonów, uaktywniają się uśpione larwy glisty. Do zarażenia może dojść również z mlekiem matki – to tzw. inwazja laktalna.
Zarówno szczenięta, jak i dorosłe psy mogą zarazić się robakami poprzez zjedzenie trawy, na której znajdują się pasożyty; poprzez wypicie wody lub zjedzenie innego pokarmu, w którym znajdują się jaja lub larwy robaków.
Psy narażone są na inwazje robaków płaskich, takich jak przywra czy tasiemiec; robaków obłych, które pasożytują w jelitach (glista psia, tęgoryjec, włosogłówka) lub pozajelitowo (nicienie sercowe, płucne i podskórne). Naszym pupilom zagrażają również wiciowce, czyli jednokomórkowe organizmy, które bytują głównie w wodzie, np. giardia lamblia.
Zarażenie każdym z tych pasożytów niesie ze sobą inne objawy i skutki. W najbardziej niekorzystnej sytuacji znajdują się psy zarażone przez wiele z wymienionych wyżej pasożytów.
W przypadku potwierdzenia zarobaczenia u pupila również opiekun psa powinien skonsultować się ze swoim lekarzem, ponieważ niektóre robaki mogą być groźne dla człowieka. Niebezpieczna jest np. toksokaroza trzewna i oczna, zespół larwy wędrującej bądź torbiele bąblowcowe.
Z tego względu także domownicy powinni się systematycznie odrobaczać, o czym w Polsce wciąż jeszcze niewiele się mówi i pisze.
Po czym poznać, że pies ma robaki?
Nie każdy zarobaczony pies może wykazywać objawy tego problemu. Dorosłe psy, o prawidłowo działającym układzie odpornościowym, mogą żyć bezobjawowo z robakami przez wiele lat.
Objawy mogą pojawić się w sytuacji osłabienia układu odpornościowego, spowodowanego przebytą chorobą.
Objawy zarobaczenia zależą od rodzaju pasożyta, który bytuje w psie. W przypadku robaków bytujących w układzie pokarmowym pies może manifestować ich obecność poprzez nieregularne wymioty i/lub biegunki. Niektóre robaki, w inwazyjnym stadium, jak glista psa lub tasiemiec mogą wydostać się z ciała psa wraz z kałem – objawem może być saneczkowanie.
U psów silnie zarobaczonych nicieniami sercowymi może dojść do niewydolności serca i zasłabnięcia. W przypadku nicieni płucnych pies może cierpieć na chroniczny kaszel i duszności. U psów zarażonych nicieniami podskórnymi na ciele mogą uwidocznić się guzy na skórze, w których mogą znajdować się larwy lub dorosłe formy tych pasożytów.
W przypadku zarobaczenia można wskazać na kilka objawów, które mogą pojawić się u psa – nie są to jednak objawy typowe i nie można na ich podstawie wnioskować o robaczycy. Gdy zaobserwujesz u psa wybrane z poniższych objawów, koniecznie udaj się na konsultację do lekarza weterynarii:
- Spadek masy ciała
- Matowa sierść
- Niespokojne zachowanie
- Nadpobudliwość
- Apatia
- Wzdęcia
Ile razy do roku odrobacza się psa?
Częstotliwość odrobaczania dorosłych psów zależy zarówno od środowiska, w jakim żyje pies oraz jego stylu życia.
Pies, niezależnie od stopnia kontroli, powinien być odrobaczany cztery razy do roku przeciw nicieniom i tasiemcom. Gdy ponadto zdarza się, że pies zjada na spacerze znalezione pokarmy, pomrowy i ślimaki, to odrobaczanie może być jeszcze częstsze – nawet co miesiąc.
To samo dotyczy psów, które przebywają w obszarach endemicznego występowania Echinococcus multilocularis u lisów, a które wychodzą na zewnątrz bez nadzoru człowieka – one również powinny być odrobaczane nawet co miesiąc.
Standardem powinno być również odrobaczanie psów co miesiąc, gdy żyją w hodowli, w schronisku lub pracują w grupie psów. Także obecność w domu małego dziecka powinna skłaniać opiekuna do częstszego odrobaczania psa (nawet raz w miesiącu).
Co ile odrobaczać szczeniaka?
Odrobaczanie szczeniąt powinno być zawsze przeprowadzane przez lekarza weterynarii. Odrobaczanie szczeniaków ma zawsze związek ze szczepieniami, ponieważ mogą je przyjąć tylko zdrowe psy. Dlatego pierwsze odrobaczenie wykonuje się u 2-3. tygodniowych szczeniąt, a drugie na 10 dni przed pierwszymi szczepieniami, czyli w 4-5. tygodniu życia.
Trzecie odrobaczenie wykonuje się w 6-7. tygodniu życia, a czwarte w 8-9. tygodniu życia szczenięcia.
Kolejne odrobaczenia wykonuje się około 12-13., 16-17., 20-21. tygodnia życia, a ostatnie obowiązkowe odrobaczanie powinno być wykonane, gdy szczeniak osiągnie 24-25 tygodni.
FAQs
Czy odrobaczać psa profilaktycznie?
Profilaktyczne odrobaczanie psa to jeden ze sposobów na uchronienie pupila przed zarobaczeniem. Alternatywnie możesz też regularnie przekazywać kał psa do badania na obecność pasożytów wewnętrznych.
Czy można samemu odrobaczyć psa?
Tabletki na robaki np. InPar dostępne są bez recepty. Oznacza to, że możesz zakupić je w lecznicach weterynaryjnych, sklepach zoologicznych oraz sklepach internetowych i odrobaczyć nimi psa samodzielnie. Warto jednak wcześniej ustalić z lekarzem schemat odrobaczania Twojego psa, by wiedzieć, jak często je wykonywać.
Jak często podawać psu tabletki na odrobaczanie?
Psy spacerujące pod nadzorem człowieka (na smyczy), które nie mają zwyczaju zjadania znalezionych pokarmów, mogą być odrobaczane standardowo co 3 miesiące. Schemat odrobaczania warto jednak ustalić z lekarzem weterynarii.
Ile czasu wychodzą robaki po odrobaczeniu psa?
Pies może wydalać robaki po odrobaczeniu nawet przez kilka dni – czas potrzebny na pozbycie się robaków zależy od stopnia zarobaczenia oraz ilości odrobaczeń, jakie zalecił lekarz weterynarii.
