LLęk separacyjny u psa to problem, który dotyczy wielu domowych pupili. Jak zaradzić nadmiernemu szczekaniu i niszczeniu przedmiotów przez szczekającego towarzysza w czasie nieobecności domowników?
Lęk separacyjny u psa – co to jest?
Żaden pies nie lubi być oddzielony od swojego opiekuna i przebywać samotnie w domu. Wiele zwierzaków radzi sobie z tym całkiem dobrze, leżąc przy drzwiach mieszkania lub drzemiąc. Niestety dla niektórych czworonogów, samotność oznacza ogromny stres i lęk, który może prowadzić do ataków paniki. To zjawisko nazywane jest przez specjalistów lękiem separacyjnym. Pies zmagający się z tego typu problemem wymaga specjalnej uwagi, delikatności i cierpliwości ze strony opiekuna.
Lęk separacyjny u psa – objawy
Objawy lęku separacyjnego u psa mogą przejawiać się na różne sposoby. Do najczęściej obserwowanych przez opiekunów zachowań należą:
- szczekanie, wycie pod drzwiami wejściowymi i piszczenie,
- niszczenie mebli i drapanie drzwi,
- skakanie po parapetach wraz z próbami wydostania się przez okno,
- trudność z utrzymaniem czystości.
Jednak nie u wszystkich zwierzaków lęk objawia się w sposób tak oczywisty. Podczas nieobecności opiekunów pies z lękiem separacyjnym może wybierać m.in. ciasne kąty, bezruchowo siedzieć pod drzwiami lub bezustannie krążyć po domu, nie znajdując spokojnego miejsca. W każdym z tych przypadków zwierzak doświadcza silnego stresu przez cały czas, gdy ludzie są poza zasięgiem wzroku.
Lęk separacyjny występuje nie tylko u psów
Podobne zaburzenia lękowe zostały zaobserwowane również u małych dzieci. Lęk separacyjny może wystąpić u maluchów w wieku 5-8 lat, manifestując się poprzez płacz przed pójściem do przedszkola, pragnienie spania z rodzicem w łóżku czy paniczny strach przed wyjazdami bez rodziców. Pomimo że do końca nie są znane przyczyny lęku separacyjnego u dzieci, zauważono, że problem ten najczęściej pojawia się po gwałtownych zmianach życiowych (takich jak przeprowadzka) oraz u dzieci, których rodzice wykazują zaburzenia lękowe.
Lęk separacyjny u psa – jak sobie radzić?
Niektórzy opiekunowie, próbując rozwiązać ten uciążliwy problem, decydują się zapewnić pupilowi towarzystwo w postaci drugiego psa. Niestety często nie eliminuje to problemu, a wręcz go pogłębia. Psy zazwyczaj traktują nowego zwierzaka jako „rodzeństwo”, a nie „rodzica”, nie czując się w jego obecności bezpieczniej. Co gorsza, drugi czworonóg, wychwytując stres panikującego psa, może nauczyć się, że moment wyjścia opiekuna z domu, jest powodem do obaw, jednocześnie szybko przyjmując problematyczne zachowania swojego towarzysza.
Innym złym (i bardzo krzywdzącym) podejściem do rozwiązania problemu lęku separacyjnego jest krzyczenie na zwierzaka po powrocie do domu. Pamiętajmy o tym, że przestraszony piesek nie niszczy niczego ze złości – po prostu nie radzi sobie z trudnymi emocjami. Karanie może jedynie zwiększyć niepokój pupila, który oprócz lęku przed samotnością zacznie obawiać się także powrotu człowieka. Taki schemat może jeszcze bardziej pogłębić nieprawidłowe zachowania.
Lęk separacyjny u psa – ćwiczenia
- Zrezygnuj z praktyki żegnania się z psem przed wyjściem i witania go po powrocie.
W ten sposób jedynie pokażesz psu, że dla ciebie opuszczanie domu jest również trudne, a Twój powrót jest zakończeniem stresującej rozłąki. - Podczas powrotu do domu postępuj podobnie jak podczas wyjścia z zamkniętej łazienki. Gdy zauważysz psa, powiedz mu coś miłego spokojnym głosem, ale unikaj nadmiernego entuzjazmu, takiego jak upadanie przed nim na kolana czy całowanie w pyszczek. Wywołując dużą radość i ekscytację u psa, tylko zwiększysz jego niecierpliwość związaną z oczekiwaniem na Ciebie.
- Zorganizuj swoje wyjścia z domu tak, aby przed każdym z nich móc zabrać psa na krótki spacer. Ograniczenie bodźców podczas takiego spaceru nie tylko nie pobudzi psa, ale przede wszystkim, pozwoli na spokojne załatwienie jego potrzeb fizjologicznych. Dzięki temu pozwolisz uniknąć swojemu kochanemu pupilowi stresu związanego z wstrzymywaniem swoich naturalnych potrzeb do czasu Twojego powrotu.
- Będąc w domu, staraj się nie skupiać cały czas na psie. Zaproponuj mu samodzielne zajęcia, na przykład szukanie przysmaków w macie węchowej lub wylizywanie zamrożonej karmy z gumowej zabawki. Pokaż zwierzakowi, że może się świetnie bawić również bez Twojego udziału.
- W ciągu dnia organizuj aktywne i ciekawe spacery dla psa. Dostarczenie mu wielu interesujących wrażeń psychicznych i fizycznych może sprawić, że zwierzak będzie bardziej zrelaksowany. Zmęczenie naszego czworonoga spowoduje, że po powrocie z ekscytującej przygody najpewniej pójdzie spać, a jego uwaga nie będzie skupiona na osobie opiekuna.
- Zamykaj drzwi za sobą, gdy idziesz do łazienki i nie bierz psa ze sobą, gdy opuszczasz dom na chwilę (na przykład, by wyrzucić śmieci). Krótkie momenty Twojej nieobecności mogą pomóc zwierzakowi zrozumieć, że rozłąka nie zawsze musi oznaczać długotrwały okres separacji.
Wprowadź powyższe zasady już od pierwszych dni psiaka w Twoim domu. Takie podejście pozwoli zachować w pełni zdrową relację pies-opiekun, ucząc jednocześnie pupila większej samodzielności i łatwiejszego znoszenia rozłąki z ulubionym człowiekiem.
Podsumowanie – jak zwalczyć lęk separacyjny psa?
Niestety w przypadku intensywnego lęku separacyjnego u psa, nawet najbardziej innowacyjne metody mogą okazać się nieskuteczne. Panikujący zwierzak nie tylko może być uciążliwy dla opiekunów i sąsiadów, ale również naraża się na poważne obrażenia, biegając po domu i próbując uciec przez okno! Tego typu psiaki wymagają wsparcia doświadczonego specjalisty, który nie tylko udzieli opiekunowi dodatkowych wskazówek, ale w krytycznych przypadkach może skierować do lekarza weterynarii, zdolnego przepisać psiakowi leki uspokajające.
Interesujesz się tematyką behawioryzmu i opieki nad psami? Koniecznie zobacz nasz portal dla właścicieli psów i kotów poświęcony czworonogom i takim tematom jak np.:
