Alaskan malamute to pies zaprzęgowy, który od wieków wykorzystywany był do pracy przez plemię Eskimosów Malemiut. Nazwa malamute odnosi się do szerszej grupy psów północy o podobnych cechach użytkowych i eksterieru.
Jeżeli planujesz kupić psa tej rasy, w tym artykule dowiesz się więcej o jego charakterze, zdrowiu, wymaganiach pielęgnacyjnych oraz ciekawej historii. Owocnej lektury!
W skrócie o rasie
| Wysokość w kłębie | Samce powinny mierzyć ok. 63,5 cm, z kolei samice 58,5 cm |
| Masa ciała | Samce powinny ważyć ok. 38 kg, z kolei samice 34 kg |
| Umaszczenie | Psy tej rasy występują w maści od jasno szarego, przez odcienie pośrednie, do czarnego, śniadego oraz jego odcienie, do rudego. |
| Kolor oczu | Brązowy |
| Pochodzenie | USA |
Historia: Skąd pochodzi alaskan malamute?
Nazwa psów północy pochodzi od nazwy plemienia Eskimosów Malemiut, żyjących nad Zatoką Kotzebue. Używali oni swoich psów do ciągnięcia sań załadowanych nawet do 700 kg. Latem zadaniem psów było natomiast holowanie ciężkich barek do brzegu.
Chociaż ślady psów północy pochodzą z obrazów Johna White’a z XVI wieku, to po raz pierwszy określenia „psy malamutów” użył Alexander MacKenzie, który podczas swojej wędrówki w latach 1792-1793 spotkał psy w tym typie.
Z dokumentacji pisanej i fotograficznej zdeponowanej w Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie, pochodzącej z lat 1870-1896, można wyciągnąć wnioski, że malamuty towarzyszyły zarówno Eskimosom alaskańskim, jak i plemionom z północnego zachodu Kanady aż do ujścia rzeki Mackenzie. Mimo pewnych różnic w wyglądzie nadano im nazwę od plemienia Malemiut.
Sytuacja tych psów skomplikowała się, gdy na fali gorączki złota na Alaskę zaczęli migrować osadnicy z Europy, którzy, chcąc ulepszyć rasę, zaczęli krzyżować malamuty z rasami europejskimi. Także zapotrzebowanie na szybkie psy do wyścigów niepotrzebnie skomplikowało dalsze losy rasy.
Kluczowy wkład w rozwój rasy mieli Eva i Milton Seeleyowie, którzy postanowili zarejestrować czysto amerykańską rasę psów o nazwie alaskan malamute. Początek linii Kotzebue dały ich dwa psy – samiec Yukon Jad i suka Bessie, z których w 1929 roku urodził się pierwszy miot. Z tego miotu pochodzi Gripp of Yukon, który stał się pierwszym championem uznanym przez AKC. Trzy lata później AKC uznał alaskan malamute za odrębną rasę psów.
Eksterier alaskan malamute
Malamut to największy spośród arktycznych psów zaprzęgowych, charakteryzujący się mocną, solidną budową, głęboką klatką piersiową, silnym tułowiem i mocnymi kończynami. Stojąc pewnie na wyprostowanych nogach, pies tej rasy sprawia wrażenie dumnego i czujnego. Wyróżnia go szeroka głowa oraz małe, trójkątne uszy w stosunku do reszty ciała. Charakterystyczne dla malamuta są także znaczenia na twarzy, takie jak czepek, biała twarz lub twarz z białą strzałką i/lub maską.
Według wzorca rasy każda część ciała psa powinna charakteryzować się następującymi cechami:
- Głowa: Szeroka i głęboka, proporcjonalna, o łagodnym wyrazie.
- Czaszka: Szeroka, umiarkowanie wysklepiona, stopniowo zwężająca się ku oczom. Widoczna bruzda między oczami.
- Nos: Czarna pigmentacja, u psów rudych dopuszczalny brązowy.
- Kufa: Duża, masywna, lekko zwężająca się ku nosowi. Wargi przylegające.
- Szczęka i żuchwa: Szerokie z nożycowym zgryzem.
- Oczy: Brązowe, migdałowe, średniej wielkości. Niebieskie oczy są wadą dyskwalifikującą.
- Uszy: Małe, trójkątne, skierowane ku przodowi, szeroko rozstawione.
- Szyja: Mocna, umiarkowanie łukowata.
- Tułów: Zwartej budowy, proporcjonalny kościec.
- Ogon: Noszony nad grzbietem, dobrze owłosiony, przypomina powiewające pióro.
- Kończyny przednie: Grubokościste, umięśnione, proste.
- Kończyny tylne: Szerokie, umiarkowanie skątowane, mocno umięśnione.
- Łapy: Typu „rakiety śnieżnej”, zwarte, z grubymi opuszkami.
- Chód: Płynny, zwinny, mocny, z dobrą akcją kończyn.
Zachowanie i charakter
Według wzorca rasy alaskan malamute to czuły, przyjacielski pies, który nie należy do typu „psów jednego właściciela”. Jest wiernym, oddanym towarzyszem, a po osiągnięciu dojrzałości imponuje dostojeństwem.
Warto podkreślić, że nie jest to pies tak zadziorny, jak husky. Uczciwie trzeba napisać, że psy tej rasy słabo wykazują gotowość do podporządkowania się, potrafią być dominujące, uparte i niezależne. Wszystko to sprawia, że malamut powinien trafić pod opiekę człowieka doświadczonego w układaniu psów ras pierwotnych, inaczej to pies poukłada sobie domowników po swojemu.
Alaskan malamute w domu z dziećmi
Malamut to pies, który na ogół żyje w zgodzie z dziećmi, wykazując się przy tym dużą cierpliwością. W niektórych źrodłach autorzy podkreślają, że odnosi się przyjaźnie do wszystkich ludzi, dlatego zupełnie nie nadaje się na psa stróżującego.
Należy jednak podkreślić, że malamut to pies duży, silny i zrywny, dlatego zabawy w towarzystwie bardzo małych dzieci muszą odbywać się zawsze pod nadzorem dorosłego opiekuna psa.
Dziecko nie powinno również prowadzić psa, podczas spacerów, gdyż nie będzie w stanie zapanować nad rozemocjonowanym zwierzęciem.
Malamut a inne zwierzęta domowe
Choć malamuty dobrze dogadują się z ludźmi, mogą nie tolerować innych psów, zwłaszcza tej samej płci, wobec których alaskan malamute może okazywać dominację. Również koty mogą czuć się zagrożone przez tego psa, chyba że zostały wspólnie wychowane od młodości.
Jak pielęgnować malamuta?
Gęsta, dwuwarstwowa okrywa włosowa malamuta nie jest łatwa w pielęgnacji. Malamut ma gruby i twardy włos okrywowy oraz wełnisty, dobrze natłuszczony podszerstek. Taka szata wymaga regularnego szczotkowania, przynajmniej 1-2 razy w tygodniu, za pomocą twardej szczotki o włosiu tak długim, by sięgało aż do skóry. Do usuwania podszerstka konieczna jest metalowa szczotka o dużej liczbie gładko zakończonych drucików. U psów z sierścią filcującą się niezbędne będzie zgrzebło z obrotowymi zębami.
Psy tej rasy, mieszkające w domu, linieją intensywnie dwa razy do roku, wiosną i jesienią, i w tych okresach muszą być wyczesywane codziennie.
Kąpiele powinny odbywać się wtedy, gdy pies będzie już wyraźnie brudny, ale nie częściej niż raz na 3 miesiące.
Oprócz szczotkowania i kąpieli, raz w tygodniu należy przeprowadzać przegląd oczu, uszu i łap. Zęby trzeba szczotkować przynajmniej 3 razy w tygodniu.
Wychowanie i opieka
Alaskan malamute to rasa, która podczas wychowania potrzebuje silnej ręki, jednak nie w formie przemocy. Przewodnik powinien być konsekwentny, stanowczy i rozumieć potrzeby tych psów.
Jednym z ważnych aspektów wychowania malamuta jest zapewnienie mu odpowiedniej ilości ruchu – psy tej rasy potrzebują go bardzo dużo. Godzinny, intensywny trening każdego dnia to absolutne minimum.
Dobrym rozwiązaniem może być trening psa do zawodów pociągowych, gdzie malamut będzie mógł realizować swoje naturalne potrzeby.
Zdrowie
Malamut, dzięki swojej dwuwarstwowej okrywie, może żyć na zewnątrz przez cały rok. Z uwagi na silne przywiązanie do rodziny, nie jest to jednak zalecane, gdyż pies może zacząć wykazywać objawy lęku separacyjnego.
Mimo dużej siły i odporności, psy tej rasy mogą mieć problemy zdrowotne, w tym szczególnie dysplazję stawów biodrowych, która wyeliminuje możliwość wykonywania z psem treningów pod dużym obciążeniem. Innymi problemami mogą być cukrzyca i niedoczynność tarczycy.
Często pojawiają się także choroby oczu: oporne na leczenie owrzodzenia rogówki, jaskra, zaćma, ślepota dzienna czy postępujący zanik siatkówki.
Z tego powodu ważne jest, aby przynajmniej raz w roku odbywać rutynowe wizyty u weterynarza.
Ile żyje alaskan malamute?
Alaskan malamute to silny i zdrowy pies, który przy odpowiedniej opiece może żyć od 12 do 15 lat. Pamiętaj, że długość życia zależy od odpowiedniej diety, regularnych wizyt u weterynarza oraz ochrony przed pasożytami.
Jak karmić alaskan malamute?
Dieta malamuta zależy od tego, czy pies jest pracujący, czy nie. W każdym przypadku dieta musi być także dostosowana do wieku psa. Szczenięta, w okresie szybkiego wzrostu, mają większe zapotrzebowanie na wybrane składniki odżywcze – wynika to z rozwoju mózgu, narządów wewnętrznych oraz układu kostno-szkieletowego. Dieta szczenięcia nie powinna być jednak zbyt kaloryczna, aby nadmierny przyrost masy ciała nie obciążał układu kostnego.
Dorosłe malamuty powinny być karmione 3 razy dziennie o stałych porach. Dieta psa może opierać się na karmie suchej lub mokrej wysokiej jakości – z wysoko przyswajalnym białkiem pochodzenia mięsnego. Psy pracujące potrzebują bardziej kalorycznej diety.
Pamiętaj, aby nie karmić psa na 2 godziny przed i po wysiłku, gdyż może to spowodować rozszerzenie i/lub skręt żołądka.
Psy pracujące powinny regularnie mieć wykonywane zdjęcia rentgenowskie stawów. Warto także rozważyć dodatkową suplementację chondroprotektykami, po konsultacji z weterynarzem.
Jeśli potrafisz bilansować dietę samodzielnie, warto rozważyć podawanie psu diety BARF lub gotowanych posiłków na bazie wysokiej jakości składników spożywczych.
Cena malamuta z hodowli
Cena malamuta z hodowli zależy od renomy hodowli oraz osiągnięć suki i reproduktora. Zwykle średnia cena alaskan malamuta z hodowli wynosi od 4000 do 6000 zł.
Ciekawostki o malamutach
- Pierwszym alaskan malamutem sprowadzonym do Europy do Hiszpanii w 1957 roku była suka w typie Kotzebue – Sena Lak’s Lady Llano.
- Pierwszy malamute – czeska suka CRAZY del Monte, została sprowadzona do Polski w 1985 roku.
- Jak większość psów północy malamuty potrafią komunikować różne swoje stany emocjonalne za pomocą wielu różnych dźwięków od skowytu aż po popiskiwanie – przekonasz się o tym, podczas pierwszej kąpieli swojego malamuta.
